Nalika semana ing Kasultanan Demak tlatah Jawa Tengah wonten Pangeran kang gadhah asma Raden Made Pandan. Dheweke wus kawentar dadi ulama’ lan bangsawan, dados kathah tiyang kang mboten wantun suwala. Dheweke gadhah putra kang asmanipun Raden Pandanarang. Putranipun wus kawentar gadhah watak kang apik, sopan lan pinter sarta nurut marang rama lan ibune.
Sakteruse Raden Made Pandan ngajak putra lan pengikute menyang daerah Barat, ninggalake Kasultanan Demak. Akhire Raden Made Pandan angsal papan kang cocok. Ing kono Raden Made Pandan ngadegake Pondok Pesantren, lan mbukak lahan pertanian. Ing papan anyar kuwi Raden Made Pandan ngajarke Ilmu Agama Islam. Ingkang pertama dados santrine inggih punika para pangiringipun. Sakteruse kathah tiyang ingkang kepingin pados ilmu saking Pondok Pesantrenipun Raden Made Pandan.
Sakteruse Raden Made Pandan ngajak putra lan pengikute menyang daerah Barat, ninggalake Kasultanan Demak. Akhire Raden Made Pandan angsal papan kang cocok. Ing kono Raden Made Pandan ngadegake Pondok Pesantren, lan mbukak lahan pertanian. Ing papan anyar kuwi Raden Made Pandan ngajarke Ilmu Agama Islam. Ingkang pertama dados santrine inggih punika para pangiringipun. Sakteruse kathah tiyang ingkang kepingin pados ilmu saking Pondok Pesantrenipun Raden Made Pandan.
Ing papan iki Raden Made Pandan ngrasakake bungah atine. Raden Made Pandan gadhah gegayuhan, inggih punika kepingin supaya putranipun, Raden Pandanarang saged nggenteni dheweke dados guru Agama Islam ing papan kasebut.
Ing wusya tuwa, dheweke wus krasa nek arep ngadep marang Gusti Ingkang Maha Kuwasa. Raden Made Pandan maringi wasiat marang putranipun, Raden Pandanarang. Raden Made Pandan maringi wasiat supaya nek dheweke wus seda, Raden Pandanarang bisa nerusaken perjuanganipun Raden Made Pandan.
Raden Pandanarang ya diparingi wewarah supados nyebaraken Agama Islam ing daerah kasebut, lan ngolahi lahan pertanian ing sekitar daerah niki. Raden Pandanarang di wanti-wanti supaya mboten ninggalake daerah kasebut lan kedah ngugemi Al-Qur’an lan Sunnah Rasul.
Wasiat saking Ramanipun leres-leres dipun gatekaken, Raden Pandanarang nerusaken perjuanganipun Ramane, dados guru Agama, ngaturaken ilmu agama marang masyarakan ing tlatah kasebut, sarta ngelola lahan pertanian. Ing wanci kang sekedap, kathah tiyang kang rawuh kepingin sinau Ilmu Agama Islam.
Ing salah sawijining dina, Raden Pandanarang kalian pengikutipun nggarap lahan pertanian, sanalika ndeleng perkara kang aneh, inggih punika tuwuh wit asem kang jarang /adoh-adohan. Sawise ndeleng perkara mau akeh wong kang bingung. Amarga lemahe ing lahan kuwi subur banget.
Raden Pandanarang ngomong, yen daerah iki bakal di wenehi jeneng “SEMARANG” inggih punika saking tembung “asem” kang tuwuh jarang.
Ing wusya tuwa, dheweke wus krasa nek arep ngadep marang Gusti Ingkang Maha Kuwasa. Raden Made Pandan maringi wasiat marang putranipun, Raden Pandanarang. Raden Made Pandan maringi wasiat supaya nek dheweke wus seda, Raden Pandanarang bisa nerusaken perjuanganipun Raden Made Pandan.
Raden Pandanarang ya diparingi wewarah supados nyebaraken Agama Islam ing daerah kasebut, lan ngolahi lahan pertanian ing sekitar daerah niki. Raden Pandanarang di wanti-wanti supaya mboten ninggalake daerah kasebut lan kedah ngugemi Al-Qur’an lan Sunnah Rasul.
Wasiat saking Ramanipun leres-leres dipun gatekaken, Raden Pandanarang nerusaken perjuanganipun Ramane, dados guru Agama, ngaturaken ilmu agama marang masyarakan ing tlatah kasebut, sarta ngelola lahan pertanian. Ing wanci kang sekedap, kathah tiyang kang rawuh kepingin sinau Ilmu Agama Islam.
Ing salah sawijining dina, Raden Pandanarang kalian pengikutipun nggarap lahan pertanian, sanalika ndeleng perkara kang aneh, inggih punika tuwuh wit asem kang jarang /adoh-adohan. Sawise ndeleng perkara mau akeh wong kang bingung. Amarga lemahe ing lahan kuwi subur banget.
Raden Pandanarang ngomong, yen daerah iki bakal di wenehi jeneng “SEMARANG” inggih punika saking tembung “asem” kang tuwuh jarang.
Tidak ada komentar:
Posting Komentar